انسان و خدا

کتاب خوب و خیلی عالیی است.

روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هر بار به فرشتگاناین گونه می گفت : می اید ، من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد و سر انجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست . فرشتگان چشم به لبهایش دوختند ، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود " با من بگو از انچه سنگینی سینه توست ." گنجشک گفت " لانه کوچکی داشتم، ارامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام . تو همان را هم از من گرفتی . این توفان بی موقع چه بود ؟ چه می خواستی از لانه محقرم؟ کجای دنیا را گرفته بود ؟ و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست. سکوتی در عرش طنین انداز شد . فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت " ماری در راه لانه ات بود . خواب بودی . باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. انگاه تو از کمین مار پر گشودی. گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود. خدا گفت " و چه بسیار بلاهاکه به واسطه محبتم از تو دور کردمو تو ندانسته به دشمنی ام بر خاستی. اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود . ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد....

در گفتار اول به بحث خدا، روح و عالم غیب پرداخته شده و برای شناخت آنها فلسفه ی شناخت انسان در سه مبنای ((جسم، نفس و روح)) مطرح و به کمک دو پدیده ی مهم و روزمره ((خواب)) و ((پاراسایکولوژی یا تله پاتی)) موضوع روح و عالم غیب توجیح شده است.
در گفتار دوم روش قرآن مجید در اثبات خدا و یا وجدان خدا، به طریق بیدار کردن فطرت انسانی و هشدار دادن به او، به استناد آیاتی از قرآن کریم مورد بحث قرار گرفته و موضوع شناخت خدا در حد ظرفیت انسان ها که جملگی در مقابل ذات خدا و علم خدا صفر است، مطرح می شود.به دنبال آن راه های رسیدن به حقایق بررسی می شود که عبارت از: ((حواس خامسه، تفکر و تعقل، و الهام و اشراق است)). بر اساس (حواس خامسه) به علوم تجربی و مادی می توان دست یافت که خطاهای زیادی در آن وجود داشته و دارد و به تدریج کامل تر می شود. و بر اساس (تفکر و تعقل)، به علوم ریاضی و فلسفه و منطق می توان رسید، که مرحله ای بالاتر از علوم تجربی است، ولی آن هم، چون اولین سنگ اساس آن بر تجربه و حواس خامسه و نهادهای درونی ما پایه گذاری شده است،حیطه ی صحت و قلمرو آن تا حد معینی بیش نیست و نمی تواند در همه جا و همیشه ثابت و صادق باشد.سپس مسئله ی ((اشراق)) مطرح می شود که نوعی معرفت قلبی است و انسان به قدرت اشراق قادر است ((روح، عالم غیب و خدا)) را بشناسد و دریابد.
در پایان گفتار به بحث قلمرو علم و فلسفه، و موضوع یا ادعای ناصواب((علمی بودن یک فلسفه)) پرداخته شده و با منطقی جالب پاسخ گفته شده است.